Penceremin yanında oturmuş yağmurun yağmasını izlemeyi çok severim.Elinde çay olmadan da izlenmez hani:) Yağmuru izlerken aklıma geldi çocukken köyde yağmur yağınca "YAĞMURCUK" dediğimiz bir geziyi daha doğrusu ziyareti gerçekleştirirdik.Mahalleden bir kaç arkadaşımı bulup yağmurun yağmasından dolayı dua yaparak aynı bayramlarda da olduğu gibi kapı kapı dolaşıp insanlardan şeker, pasta, kek.... hatta bazen yumurta toplardık.Daha sonra topladığımız şeyleri arkadaşlardan birinin evine gider, orada da teyzemiz bizlere topladığımız şeyleri pişirdi bizde yerdik.Şimdi tabi muhtemelen devam etmiyordur.Ozmanlar bunun sebebini bilmezdik ve sorgulamazdık daha doğrusu karnımızı doyurduğumuz için sormazdık :) Şimdi kendi kendime düşünüyorumda aslında çocukların bu geziyi gezmesi, köy yerinde bereketin geldiğini gösterdiği için herkezden bir nevi bereketin üşürü nü alırdık :) .Hatta bir dizide şöyle bir söz geçmişti "Yağmur şehirlinin ayağının çamuru çiftçinin ise ekmeği hamurudur" demişti aktör ve çokda doğru söylemişti bence..(Dizinin ismini merak edeniniz olablir 1999 da 7NUMARA)
Heneyse ki o günleri şimdi penceremin önünde dururken (çayımıda yudumlarken:) ) hatırladım. İnsanın bir ara heyt be ne günlerdi diyesi geliyor.Ha birde yağmurcuk gezisini yaparkende sokaklarda birde mani söyledik onu sizlerle paylaşayım ;
"Yağmur yağmur yağ ister
Gaşşık Gaşşık bal ister
Gök keçiyi kurban ettim
Göbeklice harman ettim
Goca gızın yaylası
"Gınığın" tarlası
Çiftçiler çamur ister
Analar hamur ister
Yağ vir ALLAH ım yağvir
AMİN"
NOT:Bu maniyi Konya yöresinde daha çok söylenir.Her örenin kendine ait bir manisi olabilir. "Gınığın tarlası" kısmını her köy kendi ismini söylerdi. (KINIK bizim köy oluyor:))
